Journal d'une femme du Kosovo

d'apres le livre de Sevdije Ahmeti

Performance – Théâtre dans le cadre des Escales Balkaniques, Vendredi 28 mai  2010 

Une scène depouillée : un croc de boucher suspendu, une bassine, du blanc et du noir, quelques images. Une voix feminine porte la douleur d'un peuple. Ni cri, ni plainte. Cette voix nue raconte simplement l'horreur commise répandue au Kosovë au nom de la pureté ethnique. La musique prolonge les silences et fait jaillir l'espoir et la volonté d'un peuple martyrisé.

La performance est une allégorie de ce désir de pureté qui, quelles que soient les époques et les lieux, partage le monde en bourreaux et victimes.

En 1989, Sevdije Ahmeti est membre du conseil des droits de l'homme à Prishtina. Elle obtient en 1998 deux ordinateurs et un appareil photo de l'Organisation pour le sécurité et la coopération en Europe. Munie de ce mince équipement elle sera la voix d'un peuple privé de parole et témoignera des violences serbes sur les hommes, les femmes et les enfants albanais du Kosovë. Le 'Journal d'une femme du Kosovo' est une performance théâtrale inspirée de sa chronique, adaptée par Safet Kryemadhi, mise en scène par Zenel Laci, et interpretée par Anila Dervishi et Afrim Jahja.

Dagboek van een Kosovaarse vrouw

Naar het boek van Sevdije Ahmeti
 
Performance – Theaterstuk in het kader van de “Escales Balkaniques”, Vrijdag 28 mei 2010

 
Een naakt podium. Een slagershaak aan het plafond, een waskom, zwart en wit, enkele beelden. Een vrouwenstem draagt het lijden van een volk. Geen schreeuw, geen klacht. Deze naakte stem vertelt simpelweg de verschrikkingen die Kosovo hebben geraakt, in naam van “de zuivere etnie” . Muziek verlengt de stiltes en laat de hoop en moed van een volk oplichten.

De voorstelling is een allegorie voor het verlangen naar zuiverheid, dat de wereld verdeelt in beulen en slachtoffers, ongeacht tijdperk of plaats.

In 1989 was  Sevdije Ahmeti raadslid voor de mensenrechten in Prishtina. Zij kreeg in 1998 2 computers en een fototoestel van de Organisatie voor veiligheid en samenwerking in Europa. Uitgerust met deze schaarse middelen zou zij de stem worden van een volk beroofd van woorden, en  getuigen van het Servische geweld dat de Albanese mannen, vrouwen en kinderen van Kosovo trof. Het “Dagboek van een Kosovaarse vrouw” is een theaterstuk geïnspireerd door haar verhaal, bewerkt door Safet Kryemadhi, geregisseerd door Zenel Laci, en geïnterpreteerd door Anila Dervishi en Afrim Jahja.